Yeterlilik geldi, geçti ve ben de sınavı geçtim. Bugünlerde şu soru aklıma takılıp duruyor: "acaba yeterlilik sonrası herkes benim yaşadığım duygulara mı sahip oluyor?". Sanırım "Tükenmişlik Sendromu"na yakalandım. Meryem Uzerli'yi şimdi daha iyi anlıyorum. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Sürekli bıkmış, hiçbir şeyden mutlu olmayan bir ruh hali içindeyim. Eskiden bana zevk veren örgü örmek, kitap okumak, takı yapmak, film seyretmek, Candy Crush oynamak :) hatta dedikodu yapmak bile zevk vermiyor. Anlayacağınız doktoraya girmek ayrı bir dert, dersleri vermek ayrı bir dert, yeterliliğe girmek ayrı bir dert. Tabii daha bitmedi. Anladım ki doktora sevmeden yapılmaz. O yüzden akademik kariyer yapmak isteyenlere bir kez daha oturup düşünün derim. Şahsen yaptığım işi sevmeseydim uykusuz gecelere, yorgun gözlere, okumaktan ambele olmuş beyne, sınav stresinden yıpranmış sinirlere, tükenmişliğe çoktan yenilir ve bu işi bırakırdım. Offf yazarken bile sıkıldım. Hadi bye....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder